تاریخچه سرب
سرب يکي از شش فلزي است که از هزاره چهارم قبل از ميلاد مسيح شناخته شده و مورد استفاده قرار گرفته است. طبق نظر باستان شناسان، قديمي ترين قومي که سرب را مورد استفاده قرار داده اند مصريها بوده اند که اين فلز را براي لعاب ظروف بکار برده و از کاني هاي نقره دار آن، نقره استخراج مي کردند. سپس روميان و بالاخره ايرانيان، چيني ها، هندوها، روس ها و اعراب از جمله اقوامي بودند که از قديم الايام سرب را مي شناختند و از آن استفاده مي کردند. وجود آثار سرب و ابزار بجا مانده از آن دوران نشانگر کاربرد قابل توجه اين فلز مي باشد. به دليل خاصيت چکش خواري سرب، صنعتگران مي توانستند آنرا بخوبي گداخته نموده و به اشکال مختلف مورد نياز بازار آن زمان درآورند.
در ايران، سرب از اواخر هزاره سوم قبل از ميلاد مسيح شناخته شده و چون ذوب کربنات هاي سرب آسان است بهره برداري از معادن کربنات سرب بسشتر مورد توجه بوده است. در دوره هاي قبل از اسلام سرب به عنوان ملات در کارهاي ساختماني، سد سازي و پل سازي و نيز براي ساختن رنگ، نقاشي و مواد دارويي بکار مي رفته است. بعد از اسلام، بهره برداري از معادن سرب به دليل بدست آوردن نقره بوده بطوري که حتي در برخي از کتب اين معادن را معادن نقره ناميده اند.
تا قبل از جنگ جهاني دوم، مصرف سرب در ايران ناچيز بوده و از معادن سرب بهره برداري چنداني به عمل نمي آمد، در حاليکه پس از جنگ، اين قبيل معادن اهميت يافته و از سرب به عنوان يک محصول صادراتي و ارز آور استفاده شده است